قضیه از این قرار است که حافظ علیه الرحمه در شعر معروف خود می فرماید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

هاتف اصفهانی به استقبال این بیت رفته و می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آن کس چیز می بخشد ز ملک خویش می بخشد

نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

استاد شهریار هم به استقبال این ابیات هاتف رفته و می فرماید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را

هر آن کس چیز می بخشد به سان مرد می بخشد

نه چون هاتف که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند

نه بر آن ترک شیرازی که شور افکنده دلها را

نافذ هم به استقبال این ابیات شهریار رفته می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا

به خال هندویش بخشم دل پُر شور و شیدا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد

نه چون شهریار روحش هم ز ملک یار جانها را    

که روح ما ز حق باشد رود بر سوی کوی او

توانی بخش اگر مردی دلی پر ساز و آوا را

اگر آن ترک شیرازی نیارد دست دلها را

به خال هندویش بخشم دل پُر شور و شیدا را

بخشی از متن بالا به نقل از وبلاگ http://adabestan.parsiblog.com است.