مقدمه: فرایند تولد کودک برای والدین لذت آور است گرچه این فرایند با مشقات و ناراحتی های فراوانی همراه است. علی رغم این مشکلات، باید گفت که امید به سالم بودن و طبیعی بودن کودک معمولاً احساس اعتماد در آنان ایجاد می کند و کودک خود را می پذیرند، ولی به محض آگاهی والدین از معلولیت فرزند خود، تمام آرزوها و امیدها به یأس مبدل می گردد و مشکلات شروع می شود. هدف از تحقیق حاضر یافتن پاسخی برای این پرسش است که آیا بین مادران کودکان استثنایی و مادران کودکان عادی از نظر سلامت روانی تفاوت وجود دارد یا خیر؟

روش کار: آزمودنی های این پژوهش متشکل از 78 نفر از مادران کودکان استثنایی ( 25 نفر کم توان ذهنی تربیت پذیر، 27 نفر ناشنوا و 26نفر نابینا) و 29 نفر از مادران دانش آموزان عادی مدارس ابتدایی شهرستان اردبیل بودند که به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار به کار گرفته است. طرح تحقیق نیز به روش علّی مقایسه ای است. SCL- 90-R شده یک مقیاس 90 سئوالی

نتایج: نتایج حاصل از یافته های آماری نشان داد که به طور کلی بین سلامت روانی مادران کودکان استثنایی و مادران کودکان عادی پرخاشگری، همچنین از نظر علائم سلامت روانی یعنی افسردگی، اضطراب، روان پریشی تفاوت معناداری وجود دارد. اما از نظر شکایات جسمانی، وسواس- اجبار، حساسیت در روابط متقابل، و افکار و ترس مرضی پارانوئیدی تفاوت معناداری بین گروه ها به دست نیامد. مقایسه دو به دوی گروه ها نشان داد که وجود یک فرزند کم توان ذهنی بر سلامت روانی مادر بیش از وجود یک فرزند نابینا یا ناشنوا اثر می گذارد.

بحث: این مطالعه نشان داد که مادران کودکان استثنایی نسبت به مادران کودکان عادی از سلامت روانی پایین تری برخوردار هستند و از میان سه گروه مادران کودکان کم توان ذهنی، نابینا و ناشنوا، مادران کودکان کم توان ذهنی از سلامت روانی پایین تری برخوردار هستند.

واژه های کلیدی: سلامت روانی، مادران کودکان استثنایی، کم توان ذهنی تربیت پذیر، نابینا، ناشنوا

متن کامل:

http://www.mums.ac.ir/shares/mental_health/fundamental/86/01/2.pdf