خدایا ! من شرمنده توام اگر از کتاب تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازش بلند میشود همه از هم میپرسند " چه کسی مرده است؟ " چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا کتابش را برای مردگان ما نازل کرده است .
خدایا! من شرمنده توام اگر کتابت را از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام . یکی ذوق میکند که آنرا بر روی برنج نوشته، یکی ذوق میکند که آنرا فرش کرده ، یکی ذوق میکند که آنرا با طلا نوشته ، یکی به خود میبالد که آنرا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و ... ! آیا واقعا خدا آنرا فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟
خدایا ! من شرمنده توام اگر حتی آنان که کلامت را می خوانند و آنرا می شنوند ، آنچنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند . اگر چند آیه از آنرا به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد میزنند " احسنت ...! " گویی مسابقه نفس است ...
خدایا ! من شرمنده توام اگر کتابت به یک فستیوال مبدل شده که حفظ کردن آن با شماره صفحه ،خواندن آن از آخر به اول ،یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ ای کاش آنان که قرآن حفظ کرده اند ،حفظ کنی ، تا این چنین آنرا اسباب مسابقات هوش نکنند .
خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو . آنآنکه وقتی قرآن می خوآنند چنآن حظ می کنند ،گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است. آنچه ما باقرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیدیم
جایی در پشت ذهنت ، به خاطر بسپار که اثر انگشت خداوند بر همه چیز هست...
